Michèlle (Ook wel Shelley) is terug — Na haar hilarische en hartverscheurende bestseller Het gedoe dat liefde heet, keert ze nu terug met het hoopvolle vervolg dat je nergens anders leest dan hier: Liefde zonder Gedoe. Een feuilleton vol minnaars en misverstanden.
✉️ Wil je wekelijks meelezen? Schrijf je dan in.
❤️🔥 Extra lief: word betalend lid – vanaf vijf piek per maand.
🙏 Of doneer eenmalig @ SupportShelley
In haar boek Het Gedoe dat Liefde heet (2022) bleef de liefde voor Michèlle Schimscheimer (Ook wel Shelley) — vooral… gedoe. Tijd voor een optimistischer vervolg.
Haar streven: dit jaar – of realistischer, dit decennium – eindelijk een duurzame oplossing vinden voor dat oeverloze liefdesgedoe. Dat liefde er gewoon voor haar is. Maar dan zonder gedoe.
Daarvoor werpt ze zich het moeras in dat ‘daten’ heet. Want de methode die ze jarenlang hanteerde – elke avond op de bank, onder een dekentje met de poes, wachtend tot er een leuk exemplaar door het raam naar binnen waait – blijkt niet te werken.
Er is werk aan de winkel. Datingapps moeten worden geactiveerd. Lipstickje op. De haren gekamd. En ze zal er iets leuks van proberen te maken. Haar weerzin tegen het dateleven ombuigen naar een open attitude van: “Leuk. Nieuwe mensen leren kennen!”
Hoe ze zich in de bochten wringt van de datingapps en zijn perikelen, zal ze hier op Substack beschrijven, in poetische, tragikomische verhaaltjes die zowel persoonlijk als universeel zijn.
Ondertussen vraagt ze zich af wat liefde is. En wat liefde zonder gedoe dan precies betekent. Bestaat dat wel, liefde zonder gedoe? En wat is liefde níet?
Want liefde is natuurlijk veel meer dan verkering, een ring om je vinger, een witte jurk en slagroomtaart. Liefde is overal. Het is vriendschap. Het zit in een opmerking, een complimentje van de ijscoman, in hoe je moeder de lakens vouwt, het samenknijpen van de oogjes van je kat, een gesprekje met een vreemde op straat, het pluisje dat iemand van je trui afhaalt. Er kukelt een peer uit je tas of tandpasta, en iemand raapt het voor je op.
Terwijl we leven in een wereld die verplettert onder hebzucht en prestatiedrang, met oorlogen en geschifte leiders aan het roer, blijft zij dansen op de vulkaan. Ze zet haar oogkleppen op en zoekt naar liefde. Soms knallend als vuurwerk. Maar ook subtiel, als het lieveheersbeestje in het raamkozijn.
Ze noopt zich te beperken tot kleine stukjes. Zodat de lage aandachtsspanne waar de moderne mens mee behept is, niet al te veel wordt uitgedaagd – maar enkel vermaakt. En hopelijk: een beetje geïnspireerd tot een wereld vol liefde.
